Norma Winstone zingt, en haar trio bestaat behalve uit haarzelf uit pianist Glauco Venier en Klaus Gesing die basklarinet en sopraansaxofoon speelt. Niet een doorsnee trio dus. Winstone gebruikt, als een echte goede jazzzangeres, haar stem als een muziekinstrument, en op het hoesje staat achter haar naam dan ook ziet “zang” maar “stem”. Soms zingt ze liedjes die als normale jazz-standards klinken, maar meestal is er toch net iets meer aan de hand, al was het maar door de soms woordenloze manier waarop ze duetten zingt en speelt met de saxofoon. Muziek waar je een beetje aan moet wennen, maar die een ongewone intensiteit heeft. Er wordt ontspannen en soms bijna fluisterend intiem gespeeld, maar tegelijkertijd is de muziek spannend. Norma Winstone staat met haar naam bovenaan op het hoesje, maar hier is een volwaardig trio van aan elkaar gewaagde musici aan het werk, die de vaste paden van de jazz verlaten voor een intensieve muzikale reis die soms wat aan klassieke kamermuziek doet denken, terwijl er ook moderne serieuze componisten doorklinken. Winstone en haar trio zoeken ondertussen hun eigen pad, en dat is fascinerend om als luisteraar te volgen. Mooi.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.