ocobar - intelligente feestmuziek
Ocobar is een Nederlands trio dat haar debuut-cd uitbrengt op het kleine (slechts één employee) Nederlandse platenlabel Basta, dat we ook al kenden van cd’s van de Beau Hunks en Fay Lovsky. Dat is niet helemaal toevallig, want topgitarist Cok van Vuuren heeft zijn sporen in beide bands al ruimschoots verdiend, en de broers Rob en Bart Wijtman spelen als multi-instrumentalisten op aardig wat Basta-producties mee. The Carousel, hun debuut-cd is, laten we dat meteen maar even duidelijk maken, een geweldige cd.
De muziek van Ocobar is niet zo makkelijk te omschrijven. Je zou het trio een onecht kind kunnen noemen van Frank Zappa, Ennio Morricone, Django Reinhardt en Carl Stalling.
Om iets concreter te worden: de intelligente, gelaagde aanpak van Zappa, de filmische insteek van Morricone, het adembenemend goede spel en de sfeer van Reinhardt en de vrolijke tekenfilmmuziek van Stalling wordt hier gecombineerd met ruige surf, gescratch, samples, hawaiiaanse blues en vette country, zonder dat het ergens geforceerd aandoet. De cd is prima als loungemuziek te gebruiken, maar dan doe je de plaat ernstig tekort.
Draai hem goed hard en verbaas je over de goed in het gehoor liggende gitaarloopjes, en hoe alles steeds subtiel verschuift en verandert. Je verveelt je werkelijk geen seconde bij deze muziek, zonder dat je er gek van wordt, wat je mischien zou denken na bovenstaande omschrijving. Daar is het allemaal te mooi licht en melodieus voor. Het verbazingwekkende is dat ze in één nummer een hawaiiaans bluesje combineren met een ruige surf-instrumental, en dat ze er mee wegkomen. En dan hebben we het nieteens gehad over het duidelijke plezier waarmee de nummers in elkaar gestoken zijn. De lol spat er af.
Intelligente feestmuziek noemde ik het, maar ook dat doet de muziek eigenlijk tekort. Want er staan ook een paar mooie donkere nummers op, die voor de benodigde dosis melancholie zorgen. Toch is het over de hele linie een cd waar ik bijzonder vrolijk van word, en ik niet alleen – mijn tienerkids vinden het ook een “vet coolle” plaat, en die eer is niet aan veel muziek voorbehouden die ik zelf goed vind. Een cd dus die je ongezien aan vrijwel iedereen cadeau kunt doen, om te beginnen aan jezelf. De perfecte plaat om de lente met een goed humeur in te zetten. En dan kom je de zomer ook wel door, want je raakt niet snel uitgeluisterd op The Carousel.
