
on wings - dag één - koperblazersdag
On Wings is een internationaal blazersfestival dat dit jaar, 2009, voor het eerst georganiseerd wordt in Groningen. De start was meteen spectaculair, op de Grote Markt, met hoogwerkers en verschillende blaasbands die vervolgens door de hele stad uitwaaierden, zodat Groningen overspoeld werd met muziek. In de Oosterpoort was er overdag een groot concert voor kinderen, er werden in het conservatorium masterclasses gegeven door leden van German Brass, en datzelfde koperorkest trad ’s avonds op in de grote zaal van de Oosterpoort.
German Brass bestaat uit een aantal top-koperblazers die normaalgesproken in de beste Duitse orkesten, als de Berliner Philharmoniker, spelen. Hier, in German Brass, delen ze hun passie en komt het koper volledig tot zijn recht. Voor de pauze was er een programma dat bestond uit stukken uit het klassieke repertoire, meestal speciaal gearrangeerd voor koperblazers, na de pauze werd er een reisje over de wereld gemaakt, met onder meer uitstapjes naar de tango en de jazz.
Laten we het maar heel simpel houden: het was fantastisch! Anders dan je wellicht van een Duits blaasorkest zou verwachten (hoezo vooroordelen?) bleek meteen al dat dit orkest ook zeer subtiel en zacht kon spelen. Dat was een aangename verrassing, want de arrangementen bleken bovendien zeer geraffineerd in elkaar te steken en het James Last-niveau verre te overstijgen. Absolute topklasse.
Nog een aangename verrassing – er mocht gelachen worden. De nummers werden aan elkaar gepraat met wat staaltjes van superieur geouwehoer (ingenieus onzin-Italiaans bijvoorbeeld) die ervoor zorgden dat het allemaal licht en luchtig bleef, al werd er een aantal behoorlijk pittige stukken gespeeld. Op een bepaald moment stonden de trompettisten in de beker van de tuba te spelen, terwijl een andere trompettist met een duikbril op het voorhoofd in een goudvissenkom vol water stond te spelen voor het effect. Dat was niet alleen grappig, het klonk ook nog eens goed.
De sfeer in de zaal was bijzonder te noemen – hier zaten duidelijk echte liefhebbers, die ook precies wisten dat hier iets speciaals te horen was. De band kreeg na afloop dan ook een staande ovatie en moest twee keer terugkomen voor een toegift. Bij de tweede toegift lieten ze nog een keer goed zien waar hun kracht lag – de trombones begonnen met een fraai, gevoelig nummer, waarna er steeds meer trombones aanschoven, in steeds kleinere formaten, om te eindigen met een minitrombone die uit een binnenzak tevoorschijn werd getoverd. Het stuk eindigde dan ook als een hilarisch nonsensnummer, terwijl het heel melodieus en melancholiek ingezet was. Dat is knap, maar bovendien erg leuk. En zo was het de hele avond eigenlijk feest – maar wel feest op zeer hoog niveau.
De zaal bleef tijdens het concert gedimd verlicht, en in de zaal waren banken geplaatst, waardoor er een knusse sfeer ontstond.
In de pauze werden de instrumenten nog even gecheckt, en werd het juiste mondstuk vast meegepakt.
Even blazen…