On Wings is een internationaal blazersfestival dat dit jaar, 2009, voor het eerst georganiseerd wordt in Groningen. Na de eerste dag waarin het koper centraal stond volgde een dag waarin de saxofoon de hoofdrol vervulde. Merkwaardig genoeg kwam daar minder publiek op af, terwijl het programma feitelijk wat avontuurlijker was dan die eerste dag, met ook nu weer een gratis lunchconcert, masterclasses en ’s middags een paar soloconcerten in de kleine zaal van de Oosterpoort. Wij schoven ’s avonds de Oosterpoort binnen voor concerten van drie saxofoonkwartetten, een Portugees blaasorkest en een Hollands wereldmuziekorkest. Veel variatie, en vooral veel avontuurlijke muziek van absolute topkwaliteit.

Amstel Kwartet

Het Amstel Kwartet speelde samen met Pieter van Dijk op het grote orgel. Dat pakte instrumentaal wel goed uit – het klonk allemaal prima – maar doordat ze in het begin zo’n beetje in de nok van de zaal stonden te spelen was het visueel niet echt interessant, en dan merk je dat je bij een concert toch ook graag de muzikanten ziet spelen, en niet wat stipjes in de verte. Doordat een van de saxofonisten een achillespees gescheurd had verliepen de changementen ook niet vlekkeloos, waardoor er veel geduld van de zaal gevraagd werd. Het repertoire was gevarieerd, van Sweelinck tot en met Körvits, die de fraaie sfeercompositie Sketches of Thule speciaal voor dit gezelschap geschreven heeft. Tussendoor speelden ze ook nog een compositie spelend vanuit de vier hoeken van de zaal. Ook dat klonk goed, maar was visueel niet echt aantrekkelijk te noemen. Daardoor kwam dit begin van de avond wat moeizaam op gang.

Aurelia Kwartet

Het Aurelia Kwartet begon met een wat suf, braaf stuk van Sweelinck, de zestiende-eeuwse Nederlandse componist die ineens herontdekt lijkt te worden door allerlei moderne gezelschappen, maar daarna werd het snel beter en spannender, met een aantal bijzonder mooie moderne stukken, als het door Maarten van Norden geschreven Battle of the Saxes en het scherpe, door de zeer jonge componist Arend Gers (22) geschreven, Elektrolyse. Sopraansaxofonist Johan van der Linden arrangeerde bovendien Samuel Barbers Adagio for Strings en Astor Piazzolla’s Four for Tango. Een saxofoonkwartet dat de mogelijkheden van de sax uitbuit op een manier die voor de luisteraar zeer boeiend is.

Apollo Quartet

Een Engels kwartet dat ook een aantal composities speelde die speciaal voor hun geschreven zijn. Uit de 23 jaar van hun bestaan konden ze een heel fraaie “best of”-selectie samenstellen uit de meer dan honderd stukken die voor hun geschreven zijn. Zelf componeren de leden ook, onder meer bij oude, stomme zwartwitfilms uit het begin van de cinematografie. Dat pakte verrassend goed uit – film en muziek versterkten elkaar hier heel mooi. Ook hier weer vier virtuoze saxofonisten die niet alleen virtuoos speelden, maar ook gevoelig en spannend, waardoor je als luisteraar regelmatig op het puntje van je stoel zat.

Vento do Norte

Het grootste deel van de orkestleden van Vento do Norte komt uit Portugal en was ooit student bij Henk van Twillert, die nu de artistiek leider van dit gezelschap is. Saxen in alle maten en soorten, muzikanten uit Portugal, Venezuela, Colombia en Nederland en passie, heel veel passie. Dat leverde niet alleen een mooie weemoedige fado op, maar ook een tango die stevig binnenkwam – Astor Piazzolla’s Balada para un Loco, een compositie die bij Piazzolla zelf nog iets afstandelijks heeft wordt hier een compositie die je als luisteraar ráákt. Maar ze spelen ook Mendelssohn, naast een compositie van jazzbassist Jaco Pastorius, zonder dat je het gevoel krijgt dat hier verschillende werelden met elkaar gecombineerd worden, terwijl dat ongemerkt dus wél gebeurt. Verrassend was Samuel Barbers Adagio dat we eerder op de avond van het Aurelia Kwartet hoorden, maar dat hier nog aan warmte won. Een geweldig orkest.

Čarlama Orkestar

En dan stond er nog met kleine lettertjes dat de dag aangenaam zou worden afgesloten met Carlama in het Café van de Oosterpoort. Dat was wel het understatement van de dag, want hier stond een stomend Balkangeöriënteerd orkest de pannen volledig van het dak te spelen. Vier saxofonisten – Akos Laki, Steven Kamperman, Stanisvlav Mitrovic en Henk Spies, percussionist Behsat Üvez en drummer Sebastian Demydczuk spelen een vorm van Balkan brass, maar dan op saxofoons, die absoluut onweerstaanbaar is. En als Kamperman dan ook nog een prachtige trage ballade speelt voel je dat deze superieure feestband ook nog eens de nodige diepgang heeft. Magnifiek en een sublieme afsluiter van een zeer geslaagde avond.