The Righteous Brothers hadden in 1965 al een hele rits hits gehad, allemaal geproduceerd door Phil Spector, toen het duo vertrok bij de platenmaatschappij van Spector, omdat ze niet goed meer met hem door één deur konden. Ze kregen een contract bij het jazz-geöriënteerde Verve. Bariton Bill Medley (de lange donkere, de andere heette Bobby Hatfield) had goed opgelet en produceerde Soul & Inspiration helemaal in de stijl van Spector, en misschien zelfs nog wel een slag mooier, want dit is wel een van mijn favoriete Righteous Brothers-nummers. Het werd meteen ook hun laatste echte enorme nummer één-hit (In de USA en Canada).

Medley had ook goed opgelet hoe je geld kon verdienen, want de b-kant van een single liftte mooi mee op de hit, er werden namelijk net zoveel exemplaren van verkocht, dus de royalties tikten net zo hard aan… In dit geval werd het b-kantje wel heel bijzonder aangepakt, want Medley en Hatfield lieten de studioband gewoon een jazzy bluesje spelen en improviseerden ter plekke een tekst. Een titel wou ze blijkbaar niet zo gauw te binnen schieten, dus werd het B Side Blues. Een mooie herinnering aan het singles-tijdperk en de manier waarop de wereld van de popmuzikant toen in elkaar stak. B Side Blues is inmiddels een vrijwel vergeten obscuriteit, maar leuk genoeg om af en toe even uit de kast te trekken.

Klik op het driehoekje om het nummer te beluisteren.