Sommige platen bewaar ik vanwege één nummer, en sommige nummers bewaar ik vanwege één fragment. Deze single van de Amerikaanse Orlons uit de jaren zestig is daar een mooi voorbeeld van. Op de a-kant (Knock! Knock!) hoor je drie meiden die vrij matig zingen in zogenaamd komisch duet met een mannelijke zanger. Leuk novelty-nummer, niks mis mee. Maar op de achterkant voltrekt zich het kleine wonder. De man verdwijnt zo ongeveer uit zicht (hij mag aan het eind nog één zinnetje roepen), de meiden zingen nog steeds niet echt geweldig, maar in het bruggetje zit onverwacht een piepkleine saxsolo waar ik elke keer weer vrolijk van word. En vanwege die paar seconden bewaar ik dit plaatje.

Je kunt naar de fragmenten luisteren door op het driehoekje te klikken.