Kan muziek abstract zijn? Stel dat je filmmuziek figuratieve muziek zou noemen, muziek die het beeld en het verhaal zo mooi mogelijk ondersteunt en versterkt, dan denk ik dat je de muziek die gitariste Corrie van Binsbergen componeert bij de teksten van Nederlandse en Belgische schrijvers bijna abstracte muziek zou kunnen noemen, want van Binsbergen houdt ervan te schuren, te wringen, en de zaak op scherp te zetten.

De teksten, in dit geval van Dimtri Verhulst, komen daardoor nog veel beter tot hun recht dan wanneer ze zouden worden ondersteund door mierzoete filmmuziek, want als luisteraar word je hier echt op scherp gezet, en je gaat niet alleen beter luisteren naar de teksten van Verhulst, maar je gaat ook de muziek steeds meer waarderen.

Tekst en muziek versterken elkaar hier op een geheimzinnige manier, waardoor je straks het boek nooit meer zult kunnen lezen zonder deze muzikale omlijsting erbij te horen. Uiteraard kan in een klein uur niet het hele boek langskomen, maar wel voldoende om je als luisteraar razend nieuwsgierig te maken naar de rest.

De muziek schijnt in eerste instantie vooral improviserend tot stand te zijn gekomen, maar ik vermoed dat van Binsbergen de teksten van Verhulst al wel goed kende, anders kun je niet zo scherp inspelen op de woorden van een schrijver.

De voorstelling – schrijver Dimitri Verhulst leest voor, en Corrie van Binsbergen en haar fantastische band spelen – is uitgebracht op een vinyl langspeelplaat (met een code kun je dan de mp3’s ook nog downloaden) en is een absolute aanrader, voor liefhebbers van literatuur, van jazz, rock en van avontuur.