De muzikale poëzie van Guido Gezelle is de ondertitel van het ongrijpbare album dat het Belgische orkest Oxalys samen met sopraan Els van Laethem opnam. Gedichten van dichter/priester Gezelle op muziek gezet door Dick van der Harst, gespeeld door vier strijkers, een fluitist en een klarinettist, gezongen door een klassiek geschoolde sopraan. Het album werd uitgebracht door een label dat zich specialiseert in avantgardistische folkmuziek. Wat krijgen we hier te horen?

Laten we beginnen te zeggen dat wat ons betreft het schilderij dat het hoesje siert perfect de sfeer van de muziek weergeeft, namelijk die van een weelderige warme zomerdag. De muziek benoemen wordt wat lastiger. Klassieke kamermuziek komt het dichtst in de buurt, maar dan wel kamermuziek waar wat folk doorheen geroerd is, en wat wereldmuziek uit diverse streken: we horen onder meer wat zigeunerinvloeden en wat zuidamerikaanse ritmes. Maar met name door de serene sopraan blijven we toch vooral in klassieke sferen. Merkwaardige, bijzondere, tijdloze muziek is het gevolg. Gezelle zou tevreden zijn.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.