Wilma Paalman heeft al een aantal cd’s gemaakt waar we erg enthousiast over waren. Je vindt de linkjes naar die recensies onderaan dit stukje. Nu heeft ze weer een pareltje aan het rijtje toegevoegd – Wilma Paalman & Laduraya Live is een cd met ruim een uur van het concert dat het trio begin 2007 gaf in een kerkje op Terschelling.

Wilma Paalman zingt en speelt cello, Marcel van der Schot, waarmee ze samen bijna alle nummers op deze cd schreef, speelt accordeon en Patrick Votrian speelt trombone en tuba. Het mooie van trio’s is dat je je nooit kunnen verschuilen, zoals je dat in een groter orkest nog wel kunt, en dat je niet alleen gedwongen bent op je best te spelen, maar bovendien echt goed samen te spelen. Als je dit trio hoort is dat niet alleen een feest voor de luisteraar, maar vooral ook voor de muzikanten zelf. Ze zijn niet alleen ontzettend goed op elkaar ingespeeld, ze dagen elkaar ook uit, er wordt geïmproviseerd, en er wordt met passie gespeeld.

Luister maar eens naar het prachtige slotnummer Lucht, dat ter plekke puur als improvisatie is ontstaan. Dat betekent dat dit trio met een jazz-aanpak het begrip wereldmuziek oprekt. Hoewel deze muziek ook niet echt het stempel wereldmuziek verdient, dat is eigenlijk veel te beperkend. Euroblues, Holkan (hollandse balkan), wereldfolk, het maakt niet zo heel veel uit, het gaat hier feitelijk om vrij unieke muziek, en Paalman en haar companen zijn hier live van begin tot eind in absolute topvorm, waardoor je als publiek constant op het puntje van je stoel zit te genieten.

Het is mooi om Paalman op haar muzikale avonturenreis te kunnen volgen. Kijk vooral ook eens rond op haar website en ga naar een optreden als je de kans krijgt – deze cd bewijst dat dat een unieke ervaring is die je niet snel vergeet. Oh ja, en er mag ook gelachen worden, luister maar eens naar Ikh hob dikh tsufil lib, dat heel mooi melancholiek begint, maar dat eindigt in een vrolijk liefdesduet.