Het is soms verbazingwekkend hoe iemand tijdenlang onder je radar door kan vliegen. Gregory Page heeft al een indrukwekkende reeks albums gemaakt, maar All Make Believe was de eerste die ik van hem hoorde, en ik was meteen volledig verkocht. Denk aan de laid-back liedjes van iemand als Leon Redbone, maar dan iets minder buitennissig. Page heeft een plezierige stem, schrijft prachtige liedjes en weet ze ook nog eens ingetogen maar toch rijk te arrangeren.

Daarbij schrijft hij teksten die de cliché’s vermijden, en die beelden oproepen die zo sterk zijn dat het me zou verbazen als anderen ze niet zouden oppikken. Dan zijn de nieuwe cliché’s al weer bijna geboren, maar nu klinkt het vooral nieuw en fris. Als Page zingt over een verliefdheid voelt hij “little fireworks” in zijn maag in plaats van de gebruikelijke vlinders, en hij ziet, als hij buiten loopt, dat vogels met hun kleine vleugeltjes applaudiseren. Kijk, dat zijn nou eens observaties waar ik buitengewoon vrolijk van word.

Het titelnummer van All Make Believe, zijn achttiende (!) cd, gaat over de ongebreidelde fantasie van zijn vriend en buurman Mark Rimland, een autist die ook de schilderijen maakte waar het hoesje en het boekje bij de cd mee zijn verrijkt. Een zachtzinnig, sympathiek liedje, dat net als veel van zijn andere liedjes een glimlach oproept. Page arrangeert zijn liedjes zo dat zijn lyrische melodieën het beste tot hun recht komen en voegt bijvoorbeeld strijkers toe zonder dat zijn muziek zoet wordt.

Page werd geboren in Engeland, verhuisde op zijn zestiende naar Amerika en woont daar nu nog steeds in Californië. Hij doet daarin wat denken aan die andere import-Amerikaan, Neil Young. Alleen is Page net een slag relaxter en is zijn muziek wat melodieuzer en melancholieker.

Afijn, dat wordt weer een enorme inhaalslag, want dit album smaakt duidelijk naar meer.