Drie heren die samen alleen op een podium a capella staan te zingen, is dat leuk? Het antwoord is natuurlijk heel simpel: dat is héél erg leuk als het goed gebeurt. Heel lang was er maar één trio dat zo goed was dat ik er elke keer weer ademloos van bewondering naar zat te luisteren. Met name de cd Many’s The Foolish Youth van het Ierse trio The Voice Squad is onovertroffen. Dit is geen gewone close harmony meer, daar klinkt het allemaal veel te diep voor. Je gelooft ook bijna niet dat je maar drie zingende mannen hoort. Luister maar eens naar hun versie van The Parting Glass, die is niet alleen indrukwekkend vanwege de fantastische zang, maar ook doordat ze er in slagen de melancholie die hoort bij het heffen van het afscheidsglas over te brengen.

Nu zijn er drie mannen uit het noorden van Engeland die onder de naam Peg Leg Ferret de handschoen opnemen. Ook zij zingen vooral traditioneel materiaal, met een voorkeur voor liedjes over de industrie in het noordoosten van Engeland (Ze wonen in Tyneside), maar ze zingen ook humoristisch materiaal, bijvoorbeeld een hilarische versie van Grandfathers Clock. Ze klinken misschien iets minder strak als de mannen van de Voice Squad, maar de lol spat er van af. Wat beide groepen bereiken is dat je als man meteen de neiging hebt om twee mannen op te zoeken en samen te gaan zingen. Twee cd’s dus die het humeur onmiddellijk verbeteren.

Nog een verschil tussen beide groepen – The Voice Squad maakt een opmerkelijke combinatie van het Engelse meerstemmige zingen en het Ierse solozingen, waardoor ze een uniek geluid hebben dat net wat meer power heeft. Peg Leg Ferret zit wat dat betreft dichter bij de Engelse traditie zoals we die ook al kenden van de Watersons of de Copper Family.
Nog wel even opletten – er is ook een Australisch close harmonygezelschap dat zich Voice Squad noemt.