De Chestnut Tree uit het titellied van de nieuwe cd van de onvolprezen Bruce Piephoff is niemand minder dan de inmiddels dus echt wereldberoemde Anne Frankboom. Piephoff gebruikt het ene raam waardoor Anne Frank naar buiten kon kijken als een metafoor, en hij beweert dat de mensen in de liedjes op deze cd eigenlijk allemaal maar één raampje als blik op de wereld hebben.

Het geeft meteen goed aan waar de liedjes van Piephoff over gaan – over mensen, eenzame mensen, bijzondere mensen, opmerkelijke mensen. Piephoff weet ze mooi neer te zetten, en de uitvoering is weer als vanouds – kaal en ingetogen, maar ook zo intens dat het een tijdje duurt voor de liedjes ingedaald zijn. Scott Walker speelt cello en viool, David “Driveway” Moore mondharmonica en Keith Buckner bas en banjo. En dan zingt Renee Mendoza op twee nummers nog een prachtige, kippenvelverwekkend mooie tweede stem.

Een fraai groeiplaatje dus, dat beter en beter wordt. Toch blijft het merkwaardig ineens dat liedje over de boom van Anne Frank te horen, en Piephoff over “Prinsengracht Street in Amsterdam” te horen zingen. Hij loopt overigens in dat liedje wat vooruit op de werkelijkheid, want in zijn liedje is de boom “rotten and gone”. Het maakt het liedje niet minder mooi. Een zeer mooi plaatje, dames en heren.