Andy Fairweather Low ken ik vooral vanwege zijn eerste band Amen Corner en zijn onnavolgbare Gin House Blues en andere hits met die band uit de jaren zestig. Ik moet bekennen dat, hoewel ik een zwak voor hem had, ik hem daarna wat uit het oog verloren was tot ik onverwacht Flang Dang tegenkwam, het eerste solo-album dat hij sinds 2006 uitbracht – erg productief is deze liedjesschrijver, zanger en gitarist dus blijkbaar nooit geweest, want de albums dat hij daarvoor uitbracht waren ook met tussenpozen van soms tientallen jaren uitgekomen.

Toch weet Fairweather Low op zijn vijfenzeventigste nog te imponeren, met sterke liedjes, een stem die nog behoorlijk goed is en een band die top is. Rock, gemengd met wat blues en gospel, soulvol gezongen, dan is het jammer dat zo’n man al die jaren feitelijk heel bescheiden op de achtergrond geopereerd heeft.

Want na Amen Corner was er nog wel Fair Weather, maar daarna heeft hij zich vooral dienstbaar opgesteld, en is hij te horen op albums van de Who, de Stones, Eric Clapton en andere groten en speelde hij met Bill Wyman’s Rhythm Kings en met vele anderen, als gitarist of als achtergrondzanger.

Flang Dang is een heerlijke herontdekking van een geweldige zanger, gitarist en vooral ook liedjesschrijver.

Luister hier naar een paar fragmenten:

01 Waiting On The Up     
08 Too Many Friends     
11 The End Of All The Roads