De muziek die DC Cardwell maakt noemen we tegenwoordig Power Pop, maar het ligt soms dicht aan tegen de muziek die we in de jaren zestig Soft Pop noemden, de meerstemmige samenzang van West Coast bands als The Byrds, Beach Boys, en meer nog Millennium, en Curt Boettcher’s alle andere projecten. Ingenieuze popmuziek dus, met fraaie meerstemmige zang, heerlijke instrumentale poparrangementen die ook na tien keer afspelen nog lang niet vervelen en liedjes die je al snel loopt mee te zingen.

Cardwell heeft bovendien een mooi “tongue-in-cheek”-gevoel voor humor, waarbij je altijd licht twijfelt of je in de maling genomen wordt of dat je hier nou eens een keer echt een serieuze Britse droogkloot te pakken hebt. Cardwell is overigens een Australiër die opgroeide in Noord Ierland. En hoewel de jaren zestig op een nadrukkelijke manier doorklinken in zijn muziek is dat zeker niet hinderlijk, want hij maakt gewoon verrukkelijke popmuziek waar je een goed humeur van krijgt. Feel-good music in optima forma, en dus een absolute aanrader. Luister maar eens naar de fragmenten, want deze kwaliteit houdt hij het hele album vol.

Overigens schreef Cardwell alle liedjes zelf, zong hij alle partijen in, en bespeelt hij alle muziekinstrumenten die je hoort, op extra drums op twee nummers na. Opnemen en produceren deed hij ook zelf.

• DC Cardwell – Some Hope – Madcar Records GROO123 – distr Hemifran

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.