Flip Noorman is een bijzondere, eigenzinnige singer/songwriter die opmerkelijke, persoonlijke, intieme, maar ook snoeiharde en humoristische liedjes schrijft, die bovendien een zwart randje lijken te hebben. In zijn arrnagementen doet hij regelmatig denken aan Tom Waits in wat ik wel oneerbiedig zijn potten- en pannenperiode noem, maar Noorman heeft zijn eigen stijl, zijn eigen geluid, en vooral ook zijn eigen verhaal.

Dat laatste heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat hij een zeldzame ziekte heeft, Bellse Parese, waardoor zijn gezicht door een ontstoken zenuw aan de linkerkant verlamd is geraakt. De rechterkant werkt nog gewoon, maar zoals Flip het zelf verwoordt: “de geïnfecteerde schreeuwpoëet en de minnaar van het vrouwenhart zijn tot elkaar veroordeeld en niet van plan elkaar de ruimte te geven”, en dat levert een uitermate intrigerend album op.

Het helpt daarbij zeker dat Noorman een geweldige liedjesschrijver is en een voortreffelijk arrangeur, en dat hij een stel geweldige muzikanten om zich heen verzameld heeft. Het levert een album op dat alleen maar beter wordt bij nadere beluistering, en dat minder zwartgallig is dan op het eerste gehoor lijkt.

• Flip Noorman – Bellse Parese – Bastaard Platen BP002

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.