I See Hawks in L.A. is de wat ongewone naam van een Californische countryrockband die typische Westcoastpop maakt, waarbij je gerust mag denken aan de Eagles, Crosby Stills Nash & Young en dergelijke bands, maar dan moet je dat idee ook meteen maar weer loslaten, want de Hawks, zoals we ze hier voor het gemak maar even noemen, zingen net als die bands fraai meerstemmig en schrijven lekkere liedjes, maar dan houdt de vergelijking wel ongeveer op.

De Hawks zijn namelijk net even een slag avontuurlijker en vooral humoristischer dan al die andere Westcoastbands. Intelligente en vooral erg grappige teksten worden subliem gebracht, met veel kleine grappen in de arrangementen verstopt. Zo komt in het midden van het nummer Tujunga ineens een stukje Satisfaction van de Stones langs, waarna ze doorgaan alsof er niks gebeurd is. En zoals de pedal steel gitaar in Poor Me de zaak volledig jankend over de top weet te krijgen, dat is ronduit hilarisch.

Een mooi voorbeeld van de avontuurlijke en tegelijk humoristische aanpak van de Hawks is het nummer My Parka Saved Me, waarin Victoria Jacobs, de drummer van de band, vertelt over een auto-ongeluk dat ze vroeger heeft gehad – het verhaal wordt door haar in korte zinnen droog verteld terwijl de mannen van de band als een soort Grieks koor herhalen en commentaar geven. Op een bepaald moment gaan de mannen er met het verhaal vandoor en roept zij “Dat is niet waar”, maar de mannen zingen droog en onverstoorbaar hun versie van de geschiedenis. Een grappiger liedje heb ik in tijden niet gehoord, en dat komt voor een groot deel ook door de manier waarop het gebracht wordt.

De onweerstaanbare country rock ‘n’ roll van de Hawks heeft nog veel meer kanten, want ze kunnen ook lekker hard rocken, met fraaie gitaarriffs, ze kunnen er blues doorheen roeren, en soms wat psychedelica, en het is altijd goed.

De band bestaat uit Rob Waller (lead zang, acoustische gitaar) Paul Laques (gitaren, zang, lap steel) Paul Marshall (bas, zang) en Victoria Jacobs (drums, zang), met op dit album als gasten Richie Lawrence (accordeon, piano) Dave Markowitz (fiddle) Danny McGough (orgel, synthesizer) en Dave Zirbel (pedalsteel).

Luister hier naar een paar fragmenten: