Plan Kruutntoone is een opmerkelijke bandnaam, maar als je weet dat de naam komt uit een verhaal van Belcampo, de licht surrealistische maar zeer Groninger schrijver, dan past die naam perfect bij deze bijzondere band rond Hans Visser.

Het gaat hier om wat ik typisch Groninger muziek zou durven noemen – enigszins weerbarstig, als de stugge zwarte klei van het platte Grunneger land, maar van een kale schoonheid waar je, als je er even in doorgedrongen bent, erg van kunt gaan houden. Plan Kruutntoone heeft eerder wat uitbundiger albums gemaakt die ik niet ken, maar hier hebben ze het bewust op alle fronten kaal en ingetogen gehouden, tot en met het hoesje toe, en dat werkt heel goed. Je moet als luisteraar de muziek ook een beetje veroveren, door de krassende en schurende geluiden van het van bijbelse citaten bolstaande openingsnummer heen, tot je door de teksten van Visser, die een meeslepende manier van spreekzingen heeft, niet meer losgelaten wordt.

Als alles er af is slaat op de oogst, maar uiteraard ook op de muzikale aanpak van Visser en zijn band. Ze doen daarin soms wat denken aan andere intelligente rockers als Frank Zappa, Marc Ribot, Tom Waits of Captain Beefheart, maar ook aan die andere eigenzinnige noorderling, Meindert Talma. Het schuurt en het wringt, maar de teksten brengen alles in balans, terwijl er muzikaal veel meer te beleven is dan je op het eerste gehoor wellicht zou denken. Een absolute aanrader!

Het titelnummer duurt ruim twaalf minuten, en heeft schitterende instrumentale gedeeltes, dus een fragment doet daar geen recht aan; andere nummers duren acht of zes minuten. De spanningsboog wordt in al die gevallen mooi vastgehouden.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.