The Sign of Leo is een soft-pop- band uit Groningen die herinneringen oproept aan hippiebands uit de jaren zestig. Westcoastbands als Byrds, Eagles, en alles waar Curt Boettcher bij betrokken was. Mooie samenzang, kalme begeleiding, en pogingen om zinvolle popmuziek te maken. De tekst van het titelnummer Fields of Passing Time is daar een mooi voorbeeld van, en ook een mooi voorbeeld van teksten waar ik zowel spontaan jeuk van krijg als vreselijk van in de lach schiet vanwege de nietszeggende pseudo-diepzinnigheid: “I’m walking through fields of passing time…” Heel goed jongens, vooral door blijven lopen.

Maar alle gekheid op een stokje: als je je niet stoort aan dit soort merkwaardige teksten is de muziek absoluut de moeite waard – niet spectaculair, maar voor wie van goede soft-pop houdt is dit een bijzonder leuk album.

Luister hier naar een paar fragmenten: