Wereldmuziek heeft in de loop der jaren ook al een behoorlijk aantal echte wereldwijde hits opgeleverd, en Putumayo presenteert een aantal echte klassiekers in het genre. Dat levert niet alleen de perfecte zomerplaat op, maar ook een heel rijtje aha-reacties.

De cd begint bijvoorbeeld met de gigantische hit die Peter Tosh scoorde met Don’t Look Back, dat mede dankzij de gastrol van Mick Jagger wereldwijd een hit werd die daarnaast het effect had dat reggae voorgoed uit de marge kwam. The Harder They Come van Jimmy Cliff staat iets verder op de cd, maar was net zo’n kanjer van een reggaehit. Er staan meer oudere nummers op die op een vrolijke manier de sfeer erin houden, zoals Watermelon Man in de onverwoestbare opgewekte uitvoering van Mongo Santamaria, of Miriam Makeba’s klassieker Pata Pata (helaas niet in de hele oude hituitvoering, maar in een recentere remix die overigens ook erg lekker klinkt).

Zo kunnen we even doorgaan, want er zitten heel wat van die overbekende maar toch nog steeds lekker fris klinkende klassiekers op, als Bamboleo van de Gipsy Kings en de absolute eenmalige zomerhit van Kaoma – de Lambada. Dan is er nog een ouwetje van Santana – Oye Como Va, die ook perfect in het rijtje past, en nog een paar iets onbekendere nummers, die als je ze hoort toch bekender blijken dan je dacht – E’mma van Toure Kounda bijvoorbeeld, of 7 Seconds van Youssou N’Dour met Neneh Cherry. Dan zijn er nog Soul Makossa van Manu Dibango en het prachtige Scatterlings of Africa van Johnny Clegg and Savuka.

Alles bij elkaar, zoals gezegd, de perfecte zomerplaat, en hoewel ik de nummers allemaal kende, een heerlijk plaatje omdat je ze hier allemaal bij elkaar hebt staan. De titel van de cd is dan ook niets teveel gezegd – Wereldhits zijn het, in alle opzichten, en het is bovendien een mooi gecomponeerde verzamelaar geworden. Een aanrader.