Tarifa ligt op het zuidelijkste puntje van Spanje, zo dicht bij Afrika dat je bij een juiste windrichting de ochtendgebeden van de overkant kunt horen overwaaien. Radio Tarifa maakt muziek die door deze plek, dit ontmoetingspunt, geïnspireerd lijkt, want we horen in de muziek van deze band flamenco, Arabische muziek, en middeleeuwse klanken, die versmelten tot muziek die je nog het beste kunt omschrijven als wereldfusie.

Op de eerste cd van deze fusieband, Rumba Argelina, horen we daarnaast ook sefardische, andalusische en safabrische muziek doorklinken. Dat is informatie die eigenlijk alleen voor musicologen interessant is, maar voor de gewone luisteraar met een open oor geldt vooral dat hier heel aanstekelijke muziek gemaakt wordt die nergens klinkt als een samenraapsel van stijlen of een rommelige collage. Integendeel zelfs, Radio Tarifa maakt muziek die buitengewoon organisch klinkt, alsof hij er altijd al geweest is.
Dat komt wellicht ook door het fraaie arrangeerwerk, waar Fain S Duranas voor tekent. Fain is ook de componist van de groep, en zijn composities passen perfect in het geheel. Hij bepaalt, denk ik, voor een groot deel het groepsgeluid.

En die groep, die klinkt van begin tot eind zeer geïnspireerd, met prachtige verschroeiende zang, vreemde maar altijd effectief ingezette instrumenten (tot en met een ouderwets orgel), en met een alles doordringende zachte melancholie. Mooi mooi.

Rumba Argelina werd al in 1993 uitgebracht, en Radio Tarifa heeft na dit album nog een aantal cd’s uitgebracht, dus ik heb nog een hele ontdekkingsreis voor de boeg.

• Radio Tarifa – Rumba Argelina – World Circuit/Nonesuch