Een rambler is eigenlijk een zwerver, maar “rambling” heeft ook de betekenis van wat rommelig en slordig leven. Als een stringband zich als Ramblers afficheert weet je eigenlijk al dat je lekker losjes gespeelde stringbandmuziek kunt verwachten. Drie voorbeelden.

Moon Mountain Ramblers

Vier muzikanten die samen akoestisch de volgende instrumenten bespelen: Jenny Harada op fiddle (en achtergrondzang), Joe Schulte op mandoline, banjo en percussie, zingt zowel lead als tweede stem, Dan McClung op bas en mondharmonica en achtergrondzang en Matt “Mai” Hyman op gitaar, dobro en slide gitaar, zingt ook lead en achtergrond. Ze zingen alle vier zeer goed, en ze schrijven ook alle vier nummers voor de band. En ze spelen op hun cd’s dan ook alleen maar hun eigen nummers. Dat ze desondanks toch klinken als een ouderwetse stringband is een compliment, maar vooral door de zang klinken ze toch behoorlijk eigentijds. Zeer prima.

The Muddy Marsh Rambers

Ook hier drie uitstekende zangers en daarnaast twee gitaristen, een bassiste, mandoline en banjo, en ook hier wordt er geïnspireerd, en zoals dat bij deze muziek moet, een tikkeltje rommelig gespeeld. Lekker. Drie van de vijf bandleden schrijven zelf liedjes, en die worden in dit geval aangevuld met een paar traditionals en klassiekers (van onder meer Bill Monroe en Stanley & Carter). Er wordt met aanstekelijk plezier gespeeld, en voor iedereen die van akoestische stringbands houdt is ook dit zeker een aanrader.

The Virginia Ramblers

Een gemengde groep van jongeren en oudere muzikanten. Ze klinken ook wat meer als een ouderwetse, klassieke bluegrassband. Mooie meerstemmige zang, prima spel, ook weer met de gebruikelijke bezetting: gitaar, mandoline, banjo en verrassend, de staande akoestische basviool. Er komt ook nog een gastfiddler langs, en alles bij elkaar staat deze band garant voor degelijke old time muziek. Ze spelen een aantal prima zelfgeschreven nummers, en een groot aantal covers, maar dat doen ze meer dan uitstekend.