Ik heb een absoluut zwak voor de muziek van Raymond Scott. Dat komt voor een deel doordat Scott altijd overal tussendoor weet te fietsen, met de nodige humor. Voor een deel associeer ik hem altijd met de tekenfilmmuziek die hij in de jaren dertig schreef, maar ook als Scott het iets serieuzere pad volgt is er altijd sprake van humor.

The Raymond Scott Quintet bestond bijvoorbeeld uit zes muzikanten, soms ook zeven. Op Ectoplasm, dat Basta uitbracht om ons vast wat op te warmen voor het Raymond Scott Centennial in 2008 horen we opnames van Scotts tweede Quintet uit 1948 en 49. De muziek heeft steeds excentrieke kantjes, is complexer dan je op het eerste gehoor waarneemt, met vreemde tempi, en het vreemde woordloze oeh-gezang van Dorothy Collins.

Merkwaardige muziek die je misschien als swingende kamermuziekjazz zou kunnen omschrijven, waarbij Scott je regelmatig subtiel op het verkeerde been weet te zetten. Op de cd vind je maar liefst vierendertig korte tot zeer korte stukken, maar dat merk je nauwelijks, omdat ze samen toch een uitgebalanceerd album vormen. Heerlijke muziek die veel te bieden heeft en waar je naar blijft luisteren. Naast de magnifieke box die Basta eerder uitbracht met de elektronische muziek van Scott zorgt deze cd al voor een breder beeld van de man, en Basta belooft in 2008 nog veel meer Raymond Scott op cd. Die uitgaven zullen ongetwijfeld net zo verzorgd en uitgebreid worden gepresenteerd als deze cd, dus wij zitten al handenwijvend klaar.

• The Raymond Scott Quintet 1948-1949 – Ectoplasm – Basta 30-9157-2