Putumayo is een platenlabel dat altijd weer weet te verrassen met haar compilaties. Nooit te voor de handliggend, altijd met minstens een paar zeer aangename verrassingen,en altijd van begin tot eind goed, hoe dan ook. Dat is niet anders voor Putumayo presents Rhythm & Blues, waarbij voor de argeloze muziekliefhebber even dient te worden vermeld dat er een verschil is tussen Rhythm & Blues, een term die uit de jaren vijftig stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek, en het tegenwoordige R&B, een genre dat er wel wat van wegheeft, maar dat over het algemeen veel zoetsappiger is. Hier vinden we wat klassieke ouderwetse Rhythm & Blues, maar ook wat fraaie voorbeelden uit de retro revivalstroom van de laatste jaren. Het resultaat mag er zijn, want er zitten een paar magnifieke juweeltjes tussen, zoals Willie Dixon’s opwindende Wang Dang Doodle, dat we hier niet horen in de klassieke versie van Howlin’ Wolf of Etta James, of van de Pointer Sisters, maar in een stomende nieuwe van Sam Moore (die we kenden van Sam & Dave), Keb’ Mo’ en Angie Stone. Geweldig!
Maar er is veel meer. Er is ook ruimte voor het ingetogener werk van singer/songwriter Ruthie Foster bijvoorbeeld, terwijl er ook wat vergeten oudere juweeltjes zijn opgedoken van artiesten die al in de jaren vijftig begonnen, als Lavelle White, en The Quantic Soul Orchestra de klassieke bluesshuffle combineert met reggae en latin jazz. Rhythm & Blues blijkt nog lang niet dood, en deze soulvolle cd bewijst het op een zeer opwindende manier.

• Putumayo presents Rhythm & Blues – PUT 297

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.