the sons of mrs righteous
De Righteous Brothers zijn niet meer. Vorige week overleed Bobby Hatfield onverwacht in zijn slaap, net voor een optreden van de groep. De Righteous Brothers waren geen echte broers, maar twee vrienden die zo zwart klonken als ze samen zongen, dat een zwarte fan eens schijnt te hebben uitgeroepen “Thats righteous, brothers!”
Hun grote doorbraak kwam met de door Phil Spector geproduceerde onwaarschijnlijke hit You’ve lost that loving feeling. Dat nummer begint met de onheilspellende zware en duister klinkende stem van Bill Medley (de lange donkere) die zingt “You never close your eyes anymore when I kiss your lips”. Somber liedje, denk je in eerste instantie, maar voor je het weet barst het los op de bekende Spectormanier, maar ook met die prachtige hoge bijna-falset van Bobby Hatfield (de kleine blonde) als tweede stem. Vooral verderop in het nummer, als de twee tegen elkaar op gaan zingen, zorgt dat voor kippenvelmuziek. “Baby baby, I’d get down on my knees for you” zingt Medley traag en donker, waarna Hatfield het bijna uitschreeuwt “if you would only love me like you used to do”. Het is ook een van de weinige keren dat ik de bombastische orkestraties van Spector volledig op zijn plaats vind.
Een absolute klassieker dus, die de zonen van mevrouw Righteous nooit meer geëvenaard hebben, al is er nog veel moois te vinden, vooral op de platen die ze maakten na hun hitsperiode. Er staan bijvoorbeeld een paar hele sterke nummers op de lp Souled Out. Bill Medley bleek zelf als producer moeiteloos overeind te blijven. Luister maar eens naar het door hem geproduceerde Soul and Inspiration. Ook de Righteous Brothershit Unchained Melody, waar je alleen Bobby hoort zingen is een productie van Bill. Toch kon hij met de Righteous Brothers geen echte wereldhit meer tevoorschijn toveren. De mannen waren ook niet altijd even geïnspireerd, en een langspeler die van begin tot eind goed was hebben ze, eerlijk gezegd, nooit gemaakt. Toch verdienen ze als duo een ereplaatsje in de muzikantenhemel, al was het maar vanwege dat ene prachtige nummer.
(9 november 2003)