In Amerika is Kid’s Music een volwaardig genre. Je zou als volwassene de neiging hebben die categorie maar helemaal links te laten liggen, maar ik heb de laatste tijd net wat te veel fantastische kinderplaten langs zien komen. Dan Zanes en Mary Kaye maakten albums die ik puur voor mijn eigen genot zeer regelmatig draai, dus ik ben nu wat alerter op goede kindermuziek.

Ook Justin Roberts maakte met Meltdown een plaat die kinderen zo serieus neemt (zonder overigens de humor te vergeten) dat hij ook voor volwassen luisteraars leuk is. Roberts is wat poppier dan Zanes, maar dat maakt hem zeker niet minder leuk. Hij zingt lekker, zijn liedjes zijn leuk en aanstekelijk, en instrumentaal is het ook allemaal dik in orde. Gevolg – een kinder-cd waar je als ouder zeker niet gek van wordt, integendeel, je hebt al snel de neiging uit volle borst mee te gaan zingen.