Sam Baker schrijft fascinerende liedjes en hij weet je daar met zijn sterke stem en zijn onontkoombare manier van praatzingen in mee te slepen. Hij doet nog iets anders dat opmerkelijk is – hij integreert andere liedjes in zijn eigen liedjes. Dan zingt er in zijn liedje ineens iemand Swing Low Sweet Chariot, dat dan ook naadloos ingevoegd wordt. Op een ander moment begint een gevoelige vrouwenstem een prachtige uitvoering van Hard Times Come Again No More te zingen, dat dan weer naadloos overgaat in Odessa van Baker zelf. Intrigerend, en het werkt.

Wat ook werkt is de zoekende, tastende zang van Baker en de karige, ietwat stugge arangementen. Alles past perfect en valt precies op zijn plek. Spannende, aangrijpende muziek.

Er spelen wat gasten mee die Baker en zijn muziek exact blijken aan te voelen – Fats Kaplin, Gurf Morlix, Lloyd Maines en Joel Guzman, muzikanten die het subtiele avontuur wel aandurven, en die ook gas terug kunnen nemen als het nodig is en die dan heel goed de juiste accenten weten te plaatsen, waardoor de muziek nog steviger binnenkomt. Baker zelf heeft een wat hese maar krachtige stem waarin weemoedigheid doorklinkt. En de liedjes doen denken aan het beste van John Prine en Townes van Zandt, en dan ben je toch in de topliga van de singer/songwriters beland. Een schitterend album.

• Sam Baker – Pretty World – Blue Lime Stone BLSR 07PW