Jon Shain is een Amerikaanse singer/songwriter die je per album beter hoort worden. Op zijn laatste cd, Army Jacket Winter, hoor je eigenlijk pas goed waarom de eerdere platen ietsje minder zijn, want hier lijkt hij alle riemen net even wat strakker te hebben aangetrokken, alle schroefjes zijn bij wijze van spreken aangeschroefd, en de muziek klinkt daardoor zelfverzekerder dan ooit. De liedjes staan als een huis, terwijl hij net zo ontspannen lijkt te spelen als anders. Er is wat meer focus, lijkt het, wat de power ten goede komt. En, wat merkwaardig is, zijn eerdere albums lijken er zelfs wat beter van te worden, met terugwerkende kracht.

Shain heeft een stem die wat aan die van John Hiatt doet denken, met dezelfde soort intensiteit. De muziek balanceert ergens tussen folk, blues en vooral rootsy rock in, met steeds erg mooi gitaarwerk van Shain zelf, een mooie, nadrukkelijk aanwezige mondharmonica (Bill Newton) en fraaie gastrollen voor onder meer trompettist Stephen Franckevitch en zangeres Taz Halloween, die niet alleen een mooie tweede stem levert, maar die ook een indrukwekkend en verschroeiend duet met Shain zingt (Slowdance). Op Army Jacket Winter lijkt Shain zijn draai helemaal gevonden te hebben,  maar ook op No Tag, No Tail Light stonden al een paar echte juweeltjes als Getaway Car of Ka-Ching-Ka-Ching. Iets minder strak gespeeld allemaal, maar net als Home Before Long uit 2005 een echt groeiplaatje.

Tip: begin met Army Jacket Winter en werk dan je weg terug naar de eerdere albums. Het is een ontdekkingsreis die de moeite meer dan waard is.

• Jon Shain – Army Jacket Winter – Flyin’ Records FR006
• Jon Shain – Home Before Long – Flyin’ Records FR005
• Jon Shain – No Tag, No Tail Light – Flyin’ Records FR004