Als overtuigd atheïst heb ik soms wat moeite met de teksten van gospels. Dat bezwaar valt helemaal weg bij iemand als Sister Rosetta Tharpe, die al in de jaren dertig van de vorige eeuw een soort van gospelrock maakte van een kracht waar de latere Rhythm & Blues en Rock ‘n’ Roll veel aan te danken hebben. Tharpe was een opmerkelijke dame, niet alleen omdat ze met zoveel overgave stond te zingen, maar ook omdat ze een buitengewoon gemene partij elektrische gitaar speelde. Dat Muddy Waters onder de indruk van haar was kan ik me heel goed voorstellen. Toch is ze relatief onbekend gebleven, onder meer doordat ze altijd gospels bleef zingen, wat het seculiere publiek wat van haar vervreemdde, maar ook omdat ze ook liedjes als “I want a tall skinny papa” zong, wat het gospelpubliek weer minder kon waarderen. Die laatsten liepen ook over naar het wat beschaafdere geluid van iemand als Mahalia Jackson.

Onder muzikanten heeft Rosetta Tharpe nog steeds een grote reputatie, en dat blijkt ook overduidelijk uit de dames die meedoen op de tribute-cd Shout, Sister, Shout! Dat zijn voorwaar niet de minsten, en wat nog mooier is, je hebt ze nog nooit zo goed gehoord als hier. Het lijkt wel alsof ze niet voor Sister Rosetta onder willen doen, want ze gaan er stuk voor stuk en allemaal helemaal voluit tegenaan. Dat betekent dat je Maria Muldaur, die goede maar beschaafde bluesplaten heeft gemaakt, hier op haar allerruigst hoort. Het betekent ook dat je Phoebe Snow alle remmen los hoort gooien, waardoor ze beter klinkt dan ooit tevoren. En eigenlijk geldt dat voor allemaal, zelfs Janis Ian heb ik nog nooit zo intens horen zingen. Zelfs Victoria Williams met haar heksenstemmetje komt hier volledig tot haar recht. Dat is onder meer ook te danken aan de geweldige backing band, die met ontzettend veel soul en gedrevenheid speelt.

Als toegift staat er ook een filmpje op uit begin jaren zestig van Rosetta Tharpe met groot gospelkoor. Ook hier speelt ze een ongehoord fel stukje elektrische gitaar, en ze zingt Down By The Riverside zo, dat je hem onmiddellijk weer van de zwarte lijst zou halen. Zeer indrukwekkend.
Het mooie van de cd is dat hij helemaal de geest van Sister Rosetta Tharpe ademt, dus de energie spat eraf, en iedereen geeft zich volledig. Misschien doe je dat wel wat makkelijker als je gospels zingt?
Hoe dan ook – een mooiere, opzwepender gospelplaat dan deze zul je niet makkelijk vinden. En ook als je van blues houdt, of van rauwe rock of Rhythm & Blues, is dit een absolute aanrader.

• Shout, Sister, Shout! – A Tribute To Sister Rosetta Tharpe – MC Records MC-0050