Soms moet je oppassen dat je niet ergens overheen kijkt, of in het geval van muziek “er langs luistert”, zoals bij dit album van Kenny Butterill, die rustig voortkabbelende liedjes maakt die je, als je niet oplet, rustig voorbij kunt laten gaan op de achtergrond. Pas als je wat beter gaat luisteren hoor je hoe goed die liedjes zijn, en hoe goed de band is die Butterill om zich heen heeft staan, en dan zet je de muziek wat harder en is het verder een kwestie van puur genieten.

Want elk liedje op Troubadour Tales is goed, met soms verrassende gastoptredens, van bijvoorbeeld Donovan op mondharmonica in het nummer Gaia Blues (waarin je ook de geweldige Ray Bonneville op gitaar hoort). Verrassend en erg goed. Cindy Cashdollar schuift later op het album ook nog aan op de steelguitar, en John Lee Sanders laat het Hammond B3 orgel heerlijk vet klinken, zoals het hoort.

Butterill zelf zingt relaxed en goed, soms ondersteund door gastzangeressen, en speelt gitaar, en hij schreef alle ijzersterke liedjes van dit sublieme groeiplaatje, dat vooral zo goed is vanwege dat heerlijk ontspannen spel, terwijl iedereen wel op scherp zit te spelen, waardoor er elk moment wel iets interessants gebeurt op muzikaal gebied. Een heerlijk album, en een absolute aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.