De Australische singer/songwriter Carus Thompson vloog voor zijn zevende studio-album naar Engeland om daar samen met producer en multi-instrumentalist Sean Lakeman opnames te gaan maken Kathryn Roberst zong mee en Seth Lakeman speelde mee op viool, viola en elektrische tenorgitaar. Nu heb ik een absoluut zwak voor Seth Lakeman sinds ik hem een paar jaar geleden zag optreden op Folkwoods en ik daarna met hem in gesprek raakte – een aardiger en bescheidener folkheld vind je maar zelden volgens mij, dus als hij ergens meedoet spits ik meteen mijn oren, en dat was hier terecht, want Seth had ook nog meegeschreven aan het nummer Land’s End – het was dus niet zomaar even vrijblijvend meespelen – er was duidelijk betrokkenheid, en dat kun je horen.

De liedjes van Thompson zijn goed, politiek en sociaal betrokken, waarbij hij onderwerpen als geweld tegen vrouwen niet uit de weg gaat. De teksten zijn soms heftig en pittig, maar Thompson zingt ze kalm en rustig, waardoor je in eerste instantie niet eens doorhebt dat hij het over zware zaken heeft, maar dat is uiteindelijk misschien juist wel zijn sterke kant, want als je eenmaal gaat luisteren komen die teksten wel deglijk binnen, en daar gaat het toch om. Bijzonder plaatje.

Luister hier naar een paar fragmenten: