Chip Taylor is bekend van de hits die hij in de jaren zestig schreef – Wild Thing is daarvan wel de bekendste, Angel of the Morning is er een, Son of a Rotten Gambler nog een, maar het was een hele lange rij, uitgevoerd door een heel rijtje aan popartiesten. Taylor is een tijd uit de running geweest, maar op een bepaald moment begon hij weer met liedjes schrijven, en sinds die tijd treedt hij ook weer op en verschijnt er een niet aflatende stroom sublieme albums met intieme, prachtige liedjes, het ene nog mooier dan het andere.

Taylor is een voorzichtige, ontspannen zanger, en hij heeft altijd wel een paar superieure muzikanten om zich heen staan die voor precies de juiste, subtiele arrangementen zorgen. Hij zit al jaren in de flow, om het zo maar te zeggen, en de liedjes blijven nog steeds komen. Little Brothers is voor een deel geïnspireerd doordat hij naar zichzelf en zijn twee broers terugkeek – Jon Voight, de ene broer, is een bekende acteur, Barry Voight, de andere, een bekend vulkanoloog.  Refugee Children springt eruit – het is een liedje dat Taylor schreef naar aanleiding van een ontmoeting in de binnenlanden van Zweden, op toernee.

Je moet bij Chip Taylor eigenlijk ook de verhalen horen die hij bij de liedjes vertelt. Die worden hier voor een deel ook erbij geleverd gelukkig, want dat maakt ze net nog even wat mooier. Dat geldt ook voor een nummer als Enlighten yourself, waarvan ik hier alleen een stuk van de reprise laat horen. Een juweel van een album en een absolute aanrader. Er zit geen zwak nummer tussen.

Luister hier naar een paar fragmenten: