Incendiary Kid is naar het schijnt het zesentwintigste album van de Amerikaanse singer/songwriter Dana Cooper, een man die tot nu toe vrijwel volledig onder mijn radar doorgevlogen is, want ik heb weliswaar een hele tijd geleden een album van hem gerecenseerd, maar daarna is hij weer volledig uit beeld verdwenen.

Cooper schrijft goede liedjes, met niet alleen intelligente maar vaak ook grappige teksten, en als hij kwaad wordt, zoals in My America, hele scherpe teksten. Alle liedjes op Incendiary Kid zijn door Cooper zelf geschreven, af en toe samen met anderen, en het zijn stuk voor stuk juweeltjes.

Daar komt bij dat elk liedje een eigen arrangement krijgt, waardoor je van cajun naar keltisch gaat, via pop en rock, blues en folk. Americana dus. Maar je kunt ook zeggen dat elk liedje een arrangement heeft gekregen dat specifiek bij dat liedje past- Cooper is zelf een uitstekend gitarist, maar hij heeft in Nashville ook nog een paar sublieme musici om zich heen verzameld, onder meer Thomm Jutz op gitaren, Jeff Taylor op accordeon, Dave Francis op bas en Lynn Williams op drums. Justin Moses springt dan nog bij op dobro, banjo, mandoline en fiddle, en er zijn nog wat gasten.

Dance toward the light is een prachtige afsluiter, met een citaat uit Goodnight Irene van Leadbelly, maar eigenlijk zijn alle liedjes op dit album meer dan gewoon goed.

• Dana Cooper – Incendiary Kid – Travianna Records

Luister hier naar een paar fragmenten: