Daniel Martin Moore is een uitmuntend singer/songwriter met een licht hese stem. We zouden hem soms bijna een fluisterzanger kunnen noemen, maar hij kan soms ook stevig uit de hoek komen. Die contrasten maken zijn vijfde album, Golden Age, juist aantrekkelijk.

Zijn composities lijken allemaal geschreven rond zijn eigen stem en de piano, want met name het schitterende en donkere pianospel bepaalt de melancholieke sfeer van deze plaat.  Daar komt af en toe nog wat strijkerswerk bij, een cello en een viool, en soms komt er ook nog een gitaar nadrukkelijk in beeld, maar het zijn vooral die machtige piano en die stem die het hem doen. Mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: