Hoeveel albums ze inmiddels gemaakt heeft weet ik niet meer, ik ben de tel een beetje kwijt, maar het zijn er in ieder geval meer dan twintig. Ze waren niet allemaal even geweldig, moet ik zeggen, want Ani DiFranco is weliswaar een bevlogen, uiterst linkse, activistische singer/songwriter, ze was niet altijd even geïnteresseerd in een optimale presentatie van haar liedjes.

Allergic to Water is het eerste album dat ze zelf produceerde, en het lijkt er een beetje op dat ze haar wilde haren iets is kwijtgeraakt, want het album klinkt ontspannener dan ooit, de arrangementen zijn dit keer prima in orde en ze heeft een aantal gastmuzikanten uitgenodigd die er niet om liegen. Ze woont tegenwoordig in New Orleans, dus we horen onder meer drummer Terence Higgins en toetsenist Ivan Neville.

En de liedjes zijn niet allemaal aanklachten en maatschappijkritische verhalen meer, er is ook plaats voor de liefde en andere zaken. Dat maakt het tot een opvallend optimistisch en bij vlagen zelfs vrolijk album, en dat waren we van DiFranco wel anders gewend. De liedjes zijn goed, er wordt breed gevarieerd in arrangementen, waardoor het een mooie Americanaplaat is geworden, en DiFranco is eigenlijk, eerlijk gezegd, op haar best hier. Een aanrader dus.

• Ani DiFranco – Allergic to Water – Righteous Babe Records – distr Hemifran

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.