Peter Fahey is van Long Island via Florida aan de westkust van de Verenigde Staten terechtgekomen, en daar heeft hij zijn draai volledig gevonden. Hij past muzikaal ook volledig in de softpoptraditie van San Francisco en Los Angeles – je hoort wat van Jackson Browne in zijn muziek doorklinken, maar ook van de Eagles en andere westcoastbands. Ook de sixties klinken verder vaker als inspiratiebron door op dit, zijn vijfde album, Under The Sun, maar dat is nooit hinderlijk, eerder plezierig, omdat het hier absoluut geen retro of nostalgische muziek betreft, maar pure pop met sixties-invloeden erdoorgeroerd..

Fahey schreef zijn liedjes allemaal zelf, en speelt op dit album niet alleen gitaar, maar ook banjo, vibes, glockenspiel, melodica, mondharmonica en speelgoedpiano. Hij heeft er nog wel een paar anderen bijgehaald – Steve Mugalian op drums, Bobby Tsukamoto op bas en Blake Mills op gitaar, terwijl Miranda Richards op momenten een mooie tweede stem neerzet en producer Rick Parker soms even piano of slide gitaar speelt.

Het resultaat is een heerlijke, aanstekelijke knusplaat, met stevige momenten, melancholieke, intieme momenten, vrolijke momenten, fraaie en verrassende arrangementen en sterke liedjes. Een aanrader dus.

• Peter Fahey – Under The Sun – Lotusdweller Records – distr Hemifran

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.