Wat doe je als je het album in handen krijgt van een singer/songwriter die je niet kent? Het eerste wat ik altijd doe is luisteren wat hij doet met liedjes die ik al van anderen ken – in dit geval is dat spannend, want Howard Simon waagt zich aan een nummer waar John Martyn ooit bekend mee werd, Sweet Little Mystery, en dan moet je van heel goeden huize komen om dat te overtreffen. Dat lukt Howard ook niet, moet ik bekennen, maar hij komt wel aardig in de buurt van de magie van Martyn met zijn versie, met dank aan de vocale arrangementen (die fraaie bas is subliem!).

De eigen liedjes van Simon vallen daarna een beetje tegen, moet ik eerlijk zeggen – hij heeft weinig beklijvende melodieën en de zinnen lopen niet altijd even soepel. Daar staat dan weer tegenover dat hij een meer dan uitstekende band om zich heen heeft staan en dat zijn teksten gewoon goed zijn. Het gaat allemaal over de liefde, familie, moraal, sterfelijkheid, en andere zaken waar we allemaal dagelijks mee te maken hebben. Een aangenaam plaatje, mooie arrangementen, sympathieke man.

Luister hier naar een paar fragmenten: