J Hardin had er al een loopbaan als singer/songwriter op zitten onder de naam Everett Thomas toen hij besloot de muziek op te geven, te trouwen, kinderen te krijgen en een heel ander leven te gaan leiden. Maar toen bleken er toch een aantal liedjes op te borrelen die sterker bleken te zijn dan Hardin zelf, dus besloot John Everett Hardin onder zijn eigen naam die liedjes op te nemen, maar alleen als Hayward Williams de plaat wou produceren.

Dat is gelukt, en het is precies het mooie, ingetogen, spaarzaam gearrangeerde album geworden dat Hardin in zijn hoofd had, vermoed ik. Daniel MacMahon had een studio in zijn boerderij, en hij deed het technische werk, en speelde bovendien elektrische gitaar, piano en orgel. Naomi Marie en Liza Day zongen tweede stem, en het resultaat is een tijdloos album met prachtige liedjes, ingebed in magnifieke arrangementen, die folk, rock, country, bluegrass, blues en een tikkeltje jazz in zich hebben. Prachtig groeiplaatje – ik hoop dat Hardin nog meer liedjes voelt borrelen, want dit smaakt naar meer.

• J.Hardin – The Piasa Bird – distr Hemifran

Luister hier naar een paar fragmenten: