Jeffrey Foucault is een meer dan voortreffelijke singer/songwriter die soms genoeg heeft aan zijn eigen gitaar en zijn stem om een liedje optimaal tot zijn recht te laten komen, maar die het liefst op zijn “Americana’s” folk, blues, rock, country en een beetje gospel, R&B en jazz door elkaar mengt, en dan komt met precies het arrangement waar het liedje om vraagt.

Foucault zingt gemakkelijk en erg goed, en hij heeft voor Blood Brothers weer een droomband bij elkaar gehaald en zijn echtgenote Kris Delmhorst zingt een bloedmooie tweede stem, net als de verschillende andere bandleden overigens. Drummer Billy Conway is niet alleen een fantastische drummer, hij schreef ook mee aan twee van de nummers op dit album, het titelnummer en Little Warble. De twee mannen hebben jaren met zijn tweeën getourd overigens – twee mannen, twee stoelen, een oude Gibson J-45 en een laag gestemde elektrische gitaar met een 5-watt versterker, een koffer kick drum, een laag bekken, een snaredrum. Dat dynamische duo is feitelijk de basis voor de muziek die je op Blood Brothes hoort.

Naast Conway op drums hoor je hier Bo Ramsey op elektrische gitaren, Jeremy Moses op bas en Eric Heywood op pedal steel. Tift Merritt komt nog een duet zingen en op Pretty Hands komt Kenneth Pattengale ook even gitaar spelen. Mooi mooi.

Relaxed en toch spannend, altijd scherp, en doordat er zo onderkoeld en rustig gespeeld wordt heb je eerst niet eens goed door hoe goed iedereen is. Een magnifiek groeiplaatje van een sublieme liedjesschrijver.

Luister hier naar een paar fragmenten: