Als hij optreedt heeft singer/songwriter Damien Jurado genoeg aan een eenvoudige akoestische gitaar, en voor zijn eerste albums nam hij daar ook genoegen mee, maar pas veel later begon hij op zijn albums zijn liedjes wat meer aan te kleden, omdat hij zich ging realiseren dat hij zelf ook graag luisterde naar goed gearrangeerde muziek. Brothers and Sisters of the Eternal Son is zijn elfde album en meteen ook zijn meest uitgebreid geïnstrumenteerde, met liedjes die het ene moment als een stevig poprocknummer klinken, het andere moment als een psychedelisch liedje, en verderop als een melancholieke ballad met een koortje dat op de rand van de edelkitsch zit.

Het openingsnummer Magic Number begint zelfs tamelijk weerbarstig, met vreemde buigingen en rare, stugge stukken, maar Jurado weet je toch snel mee te krijgen in zijn vertellerswereld, waarin het fictieve plaatsje Maraqopa een grote rol speelt. De arrangementen zijn af en toe op het bombastische af, maar Jurado weet wat mij betreft altijd mooi aan de goede kant van de grens te blijven, en de muziek wordt mooier als je de plaat vaker draait, want die arrangementen zijn gelaagd, intelligent en zitten vol kleine details die je soms pas laat tot je door laat dringen. Mooi plaatje dus.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.