Kaia Kater is een singer/songwriter die in Canada woont en die op het album Grenades de geschiedenis van haar en haar familie vertelt, en daarmee ook het verhaal van Grenada, dat ik zelf eigenlijk helemaal niet kende. In 1983 viel Reagan er binnen, en de vader van Kater vluchtte op zijn veertiende naar Canada. Grenades is opnieuw het verhaal van vluchtelingen, en dit keer waren de Amerikanen de directe veroorzakers van de vlucht en was Canada het land waar de familie terecht kon.

Het is de moeite waard om voor dit album even de tijd te nemen en rustig even, met het tekstboekje erbij, te gaan luisteren naar de liedjes die Kater schreef, dan kom je ook haar oom Dwight tegen, die als een jongen onder gigantische mammoetschepen doorzwom en ging watertrappelen naast hun enorme metalen ankers, of haar oud-oud-tante Tiny die op een ochtend dood in bed gevonden werd met een glimlach van oor tot oor, alsof ze de dood die nacht als een vriend verwelkomd had. En je ziet de neefjes met hun vliegers over de heuvels rennen – Kaia probeert duidelijk de collectieve herinneringen vast te leggen om zelf ook een band te krijgen met Grenada, waar ze zelf tot voor kort nooit geweest was.

Tussendoor krijg je het verhaal van haar vaders betrokkenheid bij Maurice Bishop’s socialistische revolutie van 1979, gevolgd door de invasie van het eiland door Reagan in 1983. En het verhaal van haar vaders eenzame en moeilijke emigratie naar Canada toen hij veertien was.

Kater zegt zelf over het album dat het een zelfportret is, waarin ze het verleden, het heden en de toekomst een plek probeerde te geven. Er is pijn, oorlog, boosheid en weerstand, maar ook leven, jeugd, en jezelf uit de modder omhoogtrekken om naar de lucht te kijken. Zoals Zadie Smith zei:” Je kunt niet ontsnappen aan je geschiedenis, net zoals je je eigen schaduw niet kunt vermijden”. Een indrukwekkend album.

Luister hier naar een paar fragmenten: