James Keelaghan is een Canadese singer/songwriter die in de loop van de jaren een magnifiek oeuvre heeft opgebouwd van liedjes die iets te zeggen hebben. History bestaat uit een cd met achttien liedjes uit “de eerste 25 jaar” en een dvd waar hij verhalen vertelt over die liedjes – de achtergrondverhalen, en dat is zeker zo leuk.

Zo vertelt hij onder meer over een van de eerste interviews die hij op de radio moest ondergaan, bij de grote Studs Terkel, een voor mij legendarische figuur die ik vooral ken van zijn indrukwekkende oral history-boeken als The Good War. Terkel bleek ook een goedbeluisterde radioshow te hebben, en de jonge Keelaghan kwam er, beantwoordde wat vragen en ging een liedje zingen, eentje over de tweede wereldoorlog dat hij bewust had uitgezocht. Tijdens het zingen haalde Terkel een lading telefoonaantekeningen uit zijn zak die hij omstandig ging zitten bestuderen, maar die verdwenen weer in zijn broekzak aan het einde van het liedje, en vervolgens stelde hij, tot stomme verbazing van Keelaghan, precies de juiste vragen over de tekst van dat liedje – hij had er geen woord van gemist.

Hij vertelt onder meer ook, tussen neus en lippen door, dat hij is opgegroeid in een katholieke familie, nu overtuigd atheïst is, maar toch voor het gemak, omdat iedereen de verhalen kent, regelmatig bijbelse figuren gebruikt in zijn teksten, zoals Lazarus. Hij vertelt over Kiri’s piano, en waarom dat liedje zoveel losmaakte tijdens een optreden in Denemarken, en hoe dat voor hem weer een stimulans was om vooral op zijn manier door te blijven schrijven – sommige liedjes blijken ineens universeel begrepen te worden.

De ene keer is een enkele paragraaf in een boek de inspiratiebron voor een heel liedje, zoals Rebecca’s Lament, dat eigenlijk een stukje kleine geschiedenis redt dat door de grote geschiedenisschrijvers over het hoofd wordt gezien, en soms wordt een compleet boek tot één liedje teruggebracht, zoals in Glory Bound. En in McConnvilles wordt bijvoorbeeld het verhaal verteld van een kroeg waar je een fameuze whisky kunt drinken, die daar gebrouwen wordt, maar die je ook alleen daar kunt drinken – de fles verlaat de kroeg nooit, dat is één van de regels. Keelaghan kreeg zelfs geen fles mee voor zijn vader die op sterven lag. En toen kreeg hij het verhaal te horen over de enige fles die de kroeg ooit verlaten had.

Kortom – James Keelaghan is een verhalenverteller, en zijn liedjes zijn allemaal mooie, gecomprimeerde verhalen. De dvd die bij dit overzicht geleverd wordt geeft daarbij nog wat extra – daar hoor je de verhalen achter de verhalen, en dat geeft nog een stuk meerwaarde aan al die op zich al fraaie liedjes. Hij vertelt ook over de vriendschap met Oscar Lopez, en dan komt en passant ook het muziek maken met muzikanten uit andere culturen aan bod – Keelaghan zegt: muzikanten vinden elkaar altijd. En politici en iedereen: luister gewoon eens naar muziek, en ga eten met andere culturen! Ha! Een man van mijn hart!

Luister hier naar een paar fragmenten: