Martin Korthuis zingt in het Gronings en hij wordt met elke cd beter. We waren al onder de indruk van Aailand, vonden Muze een juweeltje en Geluk is zelfs nog mooier. De band was al een absolute topband, maar is nu helemaal perfect op elkaar ingespeeld en weet ook magnifieke, perfect toegesneden arrangementen bij de mooie weemoedige liedjes van Korthuis te spelen. Martin Korthuis zelf lijkt ook steeds trefzekerder te worden in het schrijven van liedjes, en weet in een paar zinnen prachtig een sfeer en een stemming op te roepen waar een andere schrijver een half boek voor nodig zou hebben. Luister naar Kolle Kovvie, Zwoare Sjek, Cassius Clay, over een avond lang geleden met zijn vader, en je weet precies wat ik bedoel.

Met zijn hese stem en de perfect toegesneden arangementen van de band weet hij overigens ook liedjes van Jacques Brel (Olle Laifde), Bob Dylan (Ain Kop Kovvie Nog en Zaik van Laifde) en zelfs Toon Hermans (Café Biljart) volledig naar zijn hand te zetten – dat wil zeggen dat je naar die liedjes zit te luisteren alsof je ze nog nooit eerder gehoord hebt. In het geval van Café Biljart was het zelfs de eerste keer dat ik oprecht ontroerd raakte door dit liedje. Dan doe je iets bijzonders. De liedjes van Korthuis zelf kunnen overigens, dat durf ik hier gerust te beweren, best naast de klassiekers van de grootmeesters staan, want er zit meer dan één juweeltje tussen, zoals het magnifieke Ziel over Noordpolderzijl en het eerder genoemde Kolle Kovvie. Een absolute aanrader, kortom.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.