
mark brown - skin & bone
Mark Brown is een geweldige singer/songwriter die fantastische liedjes schrijft, met veel humor, en ondertussen ook gevoel voor melancholie. Lachen en een brok in de keel liggen vaak niet ver uit elkaar bij de teksten van Brown. Luister maar eens naar zijn Crying in your Bed, dat het arrangement van een country-smartlap meekreeg, maar dat zowel hilarisch als bijzonder treurig en triest is.
Of luister naar het nummer waar de titel van zijn album Skin & Bone vandaan komt, het liedje Pony, over een onbereikbare liefde, want het meisje heeft alleen maar oog voor haar pony. Hilarisch, ook door het geweldige arrangement, maar het wringt ook. Icy Bob, die een opvliegend karakter heeft, maar als hij al schietend vlees wil halen omdat hij niks te eten heeft blijkt dat hij niet erg recht kan schieten. Hilarisch en tragisch tegelijk, en ook hier is het de presentatie, de zang en de arrangementen samen, die het allemaal zo onweerstaanbaar maken.
Brown weet zijn ijzersterke liedjes kortom ook ijzersterk te brengen, en doet in zijn zang soms wat denken aan Johnny Cash, dan weer aan John Prine of aan Todd Snider, maar hij heeft eigenlijk al zo’n sterke eigen stijl dat die vergelijkingen alleen maar dienen om je een beetje op het spoor te zetten. Want Mark Brown heeft met Skin & Bone een heerlijk album gemaakt waar je vrolijk van wordt, maar waar je toch ook af en toe wat ongemakkelijk van kunt worden. Knap.
Zelf zingt Brown en speelt hij gitaar, en daarnaast hoor je Dean Jones op keyboards, trombone en ukelele en allerlei dingen die vreemde geluiden maken. Mike Merenda speelt de banjo in See You Next Time, en Wayne Montecalvo speelt fiddle en zingt op Pony, en verder spelen er nog wat gasten mee, allemaal even geïnspireerd, want je kunt gewoon horen dat er met enorm veel plezier aan dit album gewerkt is. Een absolute aanrader.
Luister hier naar een paar fragmenten: