Richard Shindell is zo’n singer/songwriter die eerder onder collega’s lijkt te worden gewaardeerd dan bij het grote publiek, en dat terwijl hij toch al ruim een kwart eeuw magnifieke albums aflevert die hem in de rijen van de besten plaatst. Hij was de laatste jaren een beetje uit zicht verdwenen toen hij uit zijn New York vertrok om naar Argentinië te verhuizen, waar zijn echtgenote een mooie baan kreeg.

Maar nu ligt er toch weer een magnifiek nieuw album, opgenomen met een aantal topmusici als Lucy Kaplansky, Victor Krauss en Jerry Marotta. En de liedjes zijn ook weer magnifiek, als altijd. Je moet ze wat vaker horen, om ze op zijn best te kunnen waarderen, want Shindell schrijft liedjes die zich pas openvouwen na twee of drie keer luisteren, vreemd genoeg.  Intelligente liedjes dus, en bovendien grappig en melancholiek. Wat wil een mens nog meer?

Luister hier naar een paar fragmenten: