Hank Woji is wat van zijn boosheid af, lijkt het. Op zijn vorige albums leek hij vooral gedreven door woede over de politici in zijn Amerika, of over het gedrag van de bankiers, maar op zijn nieuwe album Holy Ghost Town zijn de liedjes wat ingetogener, wat verhalender en zijn de arrangementen wat weelderiger, zou ik bijna zeggen.

Dat levert zeker geen minder album op, want zoals hij in Holy Ghost Town de sfeer van zo’n verlaten spookstad weet op te roepen, dat is niet alleem pure poëzie, dat is met die geweldige band en dat fraaie arrangement bijna een kunstwerkje geworden, zo beeldend weet hij het neer te zetten. Zijn doorleefde, licht gruizige stem helpt daarbij wel een beetje, en het feit dat zijn band uit doorgewinterde topmuzikanten bestaat die er overduidelijk heel veel zin hebben ook.

Het is een kort album geworden dit keer, met vooral een aantal magnifieke eigen nummers en een sublieme cover van Grateful Dead’s Deal, dat ik hier bijna nog mooier vind. Hoe je deze muziek moet omschrijven? Texas blues, gemengd met country, folk en een beetje jazz? Hou het maar gewoon op een groeiplaatje in de vage Americana-stijl.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.