Sisters Euclid is een Canadese band, die we hier al eerder onder de aandacht brachten toen ze als John and the Sisters een cd maakten samen met blueszanger John Dickie. Nu hebben de Sisters weer wat nieuws – een album van dik drie kwartier met instrumentale versies van nummers van Neil Young.

Is dat leuk? Ja, dat is heel erg leuk zelfs. Het begint meteen goed met Southern Man als een lekkere bak pokkeherrie, met een rauw scheurende gitaar en een lekker vet orgel, en het gaat negen nummers lang zo door, met weliswaar wat rustige momenten, maar zonder ook maar even ergens in te zakken. Het blijft enerverend tot de laatste noot. En daarmee bewijzen ze niet alleen ons een grote dienst, maar ook Neil Young, want ze bewijzen dat Young’s composities ook zonder tekst moeiteloos overeind blijven.

Kevin Breit is van de Sisters de bekendste naam. Hij speelt gitaar in de band van Norah Jones, laid back jazz dus. Dat doet hij meer dan voortreffelijk, maar in zijn eigen projecten laat hij telkens weer horen dat hij ook voluit door de bocht kan scheuren. Heerlijk. Rob Gusevs speelt dat lekkere vette B3-orgel en keyboards, en Ian de Souza (bas) en Gary Taylor (drums) vormen de stuwende ritmesectie. De vier spelen duidelijk al lang samen, en weten elkaar nog steeds uit te dagen. Ze doen soms wat denken aan Medeski, Martin en Wood, die aan een simpel thema al genoeg hebben om buitengewoon spannende, enerverende muziek te maken.

Dit is overigens geen muziek voor hokjesgeesten. Het album kwam dan wel uit bij het onvolprezen Canadese label Northern Blues, maar je zou het net zo goed funky jazzrock kunnen noemen. Een soort jazzrockbluesfusion dus. Een absolute aanrader.