Lenny Solomon maakte met zijn band Solomon een uitstekende cd en ik was dan ook zeer benieuwd naar zijn nieuwe album. Dat bleek een soloplaat te zijn, waar Lenny alle instrumenten voor zijn rekening neemt. De sfeer is net zo ontspannen als op not life threatening, maar ik miste wat. Noem het de magische interactie die er soms ontstaat als mensen samen muziek maken. Die bepaalde spanning ontbreekt toch een beetje als je in je eentje alle partijen inspeelt. Het is daardoor ook een wat kalere plaat geworden. Kortom – de nieuwe cd viel een beetje tegen, en het kostte moeite om hem in één keer uit te luisteren. Toch bleef ik hem uit de kast pakken, want Lenny heeft wel weer een aantal prachtige liedjes geschreven, en slecht is de vertolking ook zeker niet te noemen.

Solomon solo speelt prima gitaar en heeft een plezierige, licht hese stem en als gezegd, hij schrijft mooie liedjes. Dat is genoeg, dunkt me, voor een lovende recensie.
De liedjes intrigeerden me genoeg om Solomon een paar vragen voor te leggen, waar hij per e-mail antwoord op gaf.

Op mijn opmerking dat ik de uitvoering van de liedjes minder sterk vond dan op het vorige album antwoordde hij: “Ik zie mezelf eigenlijk vooral als songwriter, en niet zozeer als performer. De liedjes zijn voor mij het belangrijkste. En op mijn zestigste weet ik ook dat geen tieneridool meer zal worden. Ik zit al wel te denken over mijn volgende album, en ik denk dat ik eens wat andere musici uitnodig en dat ik wat meer aandacht ga besteden aan de productie. Maar dat levert me geheid weer een ander probleem op. Doordat Armando’s Pie zo spaarzaam gearrangeerd is hebben ze het op de radio vaker gedraaid dan Not Life Threatening. Vooral college radiostations en publieke radiostations hebben het album opgepikt.
Ik weet dat het volgende album, als het beter geproduceerd wordt, waarschijnlijk minder opgepikt  zal worden omdat folk radiostations het niet zullen draaien vanwege de begeleidingsband. Dan zou ik met commerciële stations in zee moeten, en daar kom ik helemaal niet binnen. Toch zal ik gewoon de muziek blijven volgen, dus op de volgende cd komt het zoals ik het het beste vind klinken.”

Op mijn vraag of anderen al eens liedjes van hem opgenomen hebben kwam het volgende antwoord: “Ik zou het heerlijk vinden, maar ik heb geen idee hoe ik dat voor elkaar zou moeten krijgen. Dan zou ik een agent moeten hebben. Agenten zijn er vooral op uit geld te verdienen, en omdat ik volstrekt onbekend ben heeft nog geen enkele agent belangstelling voor mijn werk getoond. En eerlijk gezegd kan ik mezelf ook niet zo goed verkopen. En dat is toch nodig om een beetje impact te maken.”

“Afgelopen donderdag heb ik met mijn band eens wat uitgeprobeerd. Dan moet ik eerst even uitleggen dat elke keer als ik The Last Waltz met het afscheidsconcert van de Band bekijk ik tegen mezelf zeg dat ik vóór ik dood ga een keer rock and roll moet spelen. De Band is misschien wel mijn meest favoriete groep ooit. Ik hou van de sfeer die ze creëerden, de manier waarop ze van instrumenten wisselden en hun oerstijl.
Hoe dan ook, ik zei tegen mijn bandleden dat ik een liedje dat erg serieus en laid back is in de stijl van de Band wou doen. Ik koos daarvoor het nummer Not Life Threatening uit. Dat koos ik ook omdat de bandleden dat nummer liever niet spelen. Ze vinden het te deprimerend.
We deden het dus totaal anders dan het op de cd staat en het werkte! Ik ben er nu op gebrand ook andere nummers in die stijl te gaan proberen. Ik probeer ook samen te gaan werken met een bassist die erg getalenteerd is.”

Dat maakt ons in ieder geval nieuwsgierig naar de volgende cd van Solomon, en we willen iedereen die geïnteresseerd is in een cd vol uitstekende liedjes toch aanraden de twee albums van Solomon te bestellen. De man kan ook wel een klein duwtje in de rug gebruiken, en als je ze bij hem zelf bestelt zijn ze bovendien spotgoedkoop.

• Lenny Solomon – Armando’s Pie
• Solomon – Not Life Threatening
• Solomon’s website (hier kun je een aantal nummers beluisteren en de cd bestellen)