Om te beginnen wil ik even een klein misverstand uit de weg ruimen – Souldada heeft niets te maken met soulmuziek of met de kunstrichting die wel met dada werd aangeduid. Souldada is een Friese band die haar inspiratie zoekt in Zuid Amerika en het zuiden en oosten van Europa. Dat betekent in de praktijk dat er op Cançáo wordt gespeeld en gezongen met een bijna onhollandse passie.

Er wordt gezongen in het Portugees, het Grieks, Engels, Nederlands en Fries. En daar gebeurt iets merkwaardigs. Als zangeres Janna Koussios (die, anders dan haar achternaam zou doen vermoeden, Friestalig is opgegroeid) in het Fries zingt lijkt het wel of de muziek onder je huid kruipt, of de zangeres ineens recht je hart raakt. Het lijkt bijna alsof het zingen in een tweede of derde taal ongemerkt een fractie van afstand inbouwt die weg blijkt te vallen als Koussios in het Fries zingt.

De zeer gevarieerde cd is fantastisch, laten we dat vooropstellen. Ik ben niet dol op het geven van cijfers, maar ik zou zeggen: een dikke acht. Maar als Koussios in het Fries gaat zingen gebeurt er iets onbenoembaars dat je wel vaker ziet bij zangers die uiteindelijk voor hun eerste taal kiezen, ze gaan anders zingen, directer, persoonlijker, intiemer, en dat maakt erg veel verschil, dan wordt het ineens een dikke tien, en meer dan dat – kippevel en een brok in de keel, terwijl ik moet bekennen dat ik het Fries nieteens machtig ben.

Naast de Friestalige liedjes zijn er overigens meer hoogtepunten – een prachtige versie van Goran Bregovic’s Ausencia bijvoorbeeld, schitterend gespeeld en gezongen. En er zijn veel prachtige eigen nummers, van gitarist Herman Woltman (die eerder Nynke Laverman begeleidde) en zangeres Janna Koussios. Een absolute aanrader, en een nieuw bewijs dat er geen grenzen zijn in de muziek.