Je kunt je op muzikaal gebied op verschillende manieren laten verrassen. Een manier die tot verrassende ontdekkingen kan leiden voert je alfabetisch door het alfabet. Hier de letters p tot en met t, waarbij we even (bij de letter q) een heel klein beetje vals moesten spelen, al laten we wel fragmenten horen uit de twee nummers waarvan de titel met een q begint. Onderaan de pagina vind je van elke artiest twee fragmenten, zodat je luisterend kunt constateren dat het aanbod tegenwoordig zeer gevarieerd is, terwijl je dat ook aan de hoesjes kunt zien.

Porkbelly Futures

Porkbelly Futures is een Canadese bluesband die niet al te puristisch met de blues omgaat. Er schuift een mandolinespeler aan, er komen blazers bij, er wordt pittig gitaar gespeeld, en er wordt soulvol gezongen. Het album is opgedragen aan Richard Bell, de swingende B3-organist die na de opnames overleed. Dit is een bluesband die de grenzen van de bluesrock aan alle kanten aan zijn laars lapt – country, jazz, soul en folk worden allemaal meegeroerd, en er komt een aanstekelijk canadianabluesrockmengsel uit. Opmerkelijk is dat de teksten soms bijna literair zijn, waarbij het dan ook nog regelmatig over literatuur gaat. Frontman Paul Quarrington schijnt in Canada dan ook een bekend schrijver te zijn. Prima plaatje.

Tagaq

Tanya Tagaq is een Canadese eskimo (inuit)-zangeres die zichzelf de kunst van het keelzingen heeft aangeleerd. Dat levert een op zijn zachtst gezegd opmerkelijk album op, want Tagaq is niet gewoon een traditionele zangeres die authentieke inuitmuziek probeert te maken, Tagaq gaat de grenzen verkennen, en trekt een spoor naar jazz en avantgarde. Eén van de nummers op haar cd Sinaa schreef ze samen met Björk, die het nummer ook produceerde, maar de rest van de composities schreef Tagaq zelf, op een paar traditionals na, die ze dan wel weer zelf arrangeerde. We kozen fragmenten uit de twee nummers waarvan de titel met een Q begint. Willekeurig, maar toch redelijk representatief. Een heel bijzonder album. Kijk ook via haar webpagina eens naar wat filmpjes, en bereid je voor op zeer ongewone geluiden.

Stephanie Rearick

Een vrouw en haar piano. Stephanie Rearick opent met een luchtig klinkend riedeltje in Flyboy, maar gaat er al snel volledig in, en dat levert merkwaardige, intrigerende, compacte, soms ronduit duistere muziek op, maar ook muziek die vaak simpelweg mooi is. En hoewel de muziek soms duister is blijft het allemaal toegankelijk en hou je regelmatig je adem in bij de virtuoze buitelingen die ze op de piano maakt. Avontuurlijke muziek waar je even wat tijd en aandacht aan moet besteden, want achtergrondmuziek is dit zeker niet. Maar dan zit je ook met open mond te luisteren…

JD Souther

JD Souther is een Amerikaanse westcoast-singer/songwriter uit de kringen rond The Eagles, waar hij ondermeer New Kid in Town voor schreef. Zelf bleef hij altijd wat in de schaduw, hoewel hij in de jaren zeventig een paar mooie platen heeft gemaakt. Onverwacht verscheen er in 2008 uit het niets een voortreffelijk nieuw album, If The World was You, en nu ligt er alweer een nieuw, live opgenomen album, waarop je Souther onder meer solo zijn “pensioennummer” New Kid in Town hoort zingen, en een paar voortreffelijke nummers met complete band (met blazers en al). Er staat bovendien nog een prachtige extra track op, een ode aan Roy Orbison. Een mooi extraatje van een album, waarvan het enige bezwaar is dat het wat kort duurt.

  • JD Souther – Rain – Live at the Belcourt Theatre

Terrible Lizard

Terrible Lizard is een klassiek rocktrio dat draait om de gitarist. De drummer en bassist stellen zich vooral dienstbaar op, zodat de gitarist zijn kunstjes zo goed mogelijk kan vertonen. Frontman Chris Winters komt uit de blueshoek, maar dit is pure gitaarrock. Winters schreef zelf alle acht de nummers op hun titelloze album en zingt ook. Lekker, stevig, aanstekelijk, meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Gewoon goed in zijn soort.

Je kunt luisteren door op het driehoekje te klikken.