Mike Stevens bespeelt de mondharmonica, en hij doet dat zo fantastisch en energiek dat je er met open mond naar zit te luisteren. Hij is niet alleen virtuoos op dat instrument, hij kan ook goed naar zijn partner luisteren, waardoor die mondharmonica niet alleen fantastische solo’s produceert, maar ook schitterende scherpe dialogen aangaat met de zanger, de gitaar en de banjo. De muziek op Old Time Mojo, het album dat Mike Stevens samen met Raymond McLaine maakte, is niet zo eenvoudig te benoemen. Het is een combinatie van blues en bluegrass, zou je kunnen zeggen, maar het vliegt ook andere kanten op. Het spannende samenspel is de grootste attractie van deze cd. Dat is echt ongehoord goed, en dat komt vooral door die mondharmonica van Stevens die je in je nekvel grijpt.

Er worden vooral traditionals en klassiekers gespeeld, maar een nummer als Duelling Banjos wordt hier een duel tussen banjo en mondharmonica, en daar wordt het nummer alleen maar beter van. Maar ook Chuck Berry’s Johnny B Goode krijgt hier een unieke behandeling die het nummer juist van de rock naar de bluegrass brengt, zonder dat het ook maar iets van zijn pit verliest. Het enige minpuntje aan deze opzwepende cd is dat de zang niet overal even sterk is, maar eigenlijk is dat nieteens echt hinderlijk, want die fantastische mondharmonica en die gedreven gitaar en banjo (en bij vlagen een scherpe, mooi door de bocht scheurende fiddle) pakken je behoorlijk bij de kladden. Een heerlijk album, en een echte aanrader.

• Mike Stevens & Raymond McLain – Old Time Mojo – Borealis Records BCD162